Na hun bevrijding gaan Maurice en Joseph terug naar het metgezellenkamp. Dan horen ze dat hun vader gearresteerd is door de Gestapo vanwege een razzia. Hun moeder is verstopt bij vrienden in Nice. De situatie is gevaarlijker en dus moeten ze weer vertrekken. Ze gaan naar hun zus Rosette(Rosa). Na een vermoeiende reis(geen eten, geen geld, sterke controle van de politie) komen ze bij hun zus aan. Zij is blij ze weer te zien. Maar dezelfde dag van hun aankomst zijn er verschillende arrestaties in het dorp. Onmogelijk om daar nog langer te blijven. Ze komen in contact met Albert die hun het adres geeft van een vriend die de eigenaar van een hotel is in R(een klein dorp tussen Nice en Aix-les-Bains). Daar werkt Maurice. Het onzekere lot van hun ouders maakte de jongens ongerust. Op 8 juli 1944 trekken de duitsers zich terug uit de franse- en amerikaanse legers. Het Verzet neemt de macht over. Tijd om af te rekenen. De pater Mancelier neemt het risico om veroordeeld te worden wegens medewerking met de duitsers. Joseph besluit om ze een poets te bakken, maar een goeie. Eind augustus 1944. De nieuwe bevrijding van Frankrijk komt aan. Kinderen kunnen teruggaan naar hun familie. Vrienden nemen Maurice mee met de auto, maar als er geen plaats meer is, is
Joseph verplicht de trein naar Parijs te nemen.
Drie jaar later heeft hij de metro genomen en is hij teruggekomen. Veel dingen waren nog hetzelfde(de straten, de lucht, de geur). Hij heeft nog altijd zijn rugzak. Hij is gegroeid. >. Dezelfde letters goed geschreven.achter het raam ziet hij
Albert, hij knipt. Henri hanteert de bezem. Joseph heeft mama en Maurice al gezien. Papa was er niet(meer). Joseph is nu 42 jaar en heeft kinderen(3). Als hij zijn zonen ziet
slapen kan hij slechts één ding wensen: Dat de tijd van het lijden en de angst, zoals hij die gekend heeft die jaren, nooit meer terugkomt. Maar wat heeft hij te verliezen? Die dingen
doen zich niet meer voor, nooit meer. De rugzakken zijn onder het dak. Ze blijven er altijd. MISSCHIEN.
1 pt. Maar is dit echt jullie eigen woordkeus? Het ziet er een beetje uit alsof het van een website o.i.d. is overgenomen of dat passages door een vertaalprogramma zijn gehaald...
le retour
BeantwoordenVerwijderenNa hun bevrijding gaan Maurice en Joseph terug naar het metgezellenkamp. Dan horen ze dat hun vader gearresteerd is door de Gestapo vanwege een razzia. Hun moeder is verstopt bij vrienden in Nice. De situatie is gevaarlijker en dus moeten ze weer vertrekken. Ze gaan naar hun zus Rosette(Rosa). Na een vermoeiende reis(geen eten, geen geld, sterke controle van de politie) komen ze bij hun zus aan. Zij is blij ze weer te zien. Maar dezelfde dag van hun aankomst zijn er verschillende arrestaties in het dorp. Onmogelijk om daar nog langer te blijven. Ze komen in contact met Albert die hun het adres geeft van een vriend die de eigenaar van een hotel is in R(een klein dorp tussen Nice en Aix-les-Bains). Daar werkt Maurice. Het onzekere lot van hun ouders maakte de jongens ongerust. Op 8 juli 1944 trekken de duitsers zich terug uit de franse- en amerikaanse legers. Het Verzet neemt de macht over. Tijd om af te rekenen. De pater Mancelier neemt het risico om veroordeeld te worden wegens medewerking met de duitsers. Joseph besluit om ze een poets te bakken, maar een goeie. Eind augustus 1944. De nieuwe bevrijding van Frankrijk komt aan. Kinderen kunnen teruggaan naar hun familie. Vrienden nemen Maurice mee met de auto, maar als er geen plaats meer is, is
Joseph verplicht de trein naar Parijs te nemen.
Drie jaar later heeft hij de metro genomen en is hij teruggekomen. Veel dingen waren nog hetzelfde(de straten, de lucht, de geur). Hij heeft nog altijd zijn rugzak. Hij is gegroeid. >. Dezelfde letters goed geschreven.achter het raam ziet hij
Albert, hij knipt. Henri hanteert de bezem. Joseph heeft mama en Maurice al gezien. Papa was er niet(meer). Joseph is nu 42 jaar en heeft kinderen(3). Als hij zijn zonen ziet
slapen kan hij slechts één ding wensen: Dat de tijd van het lijden en de angst, zoals hij die gekend heeft die jaren, nooit meer terugkomt. Maar wat heeft hij te verliezen? Die dingen
doen zich niet meer voor, nooit meer. De rugzakken zijn onder het dak. Ze blijven er altijd. MISSCHIEN.
1 pt. Maar is dit echt jullie eigen woordkeus? Het ziet er een beetje uit alsof het van een website o.i.d. is overgenomen of dat passages door een vertaalprogramma zijn gehaald...
BeantwoordenVerwijderen